De
weg van Tehuantepec naar Oaxaca is werkelijk een juweeltje. Al snel rijden we de bergen in. De gevolgen van het prille regenseizoen
zijn duidelijk waarneembaar. De bomen kleuren lichtgroen en op sommige plekken staan bomen in de bloesem. De struiken en bomen
worden afgewisseld met grote cactussen.
Opvallend
is het grote aantal vlinders dat we in deze streek rond zien fladderen.
Gisteren
kwamen we regelmatig een Pemex-tankstation tegen, maar halverwege de rit komt het bodem van onze benzinetank in zicht en is
een tankstation in geen velde of wege te zien. De nood wordt echt hoog. In een groter dorp is ook geen tankstation en gaan
we maar vragen voordat we doorrijden. Gelukkig is er in dit dorp een garage die een paar reservetanks benzine heeft staan.
We kunnen twintig liter kopen tegen een allerzins redelijke prijs. Opgelucht kunnen we onze reis voort zetten.
Na
driekwart van onze reis bereiken we Mitla. Mitla werd een van de belangrijkste centra van de Zapoteken. De archeologische
vindplaats bevindt zich in en rond het dorp dat dezelfde naam als de site draagt. De kerk van dit dorp is gebouwd van stenen
die uit het ceremoniele centrum werden weggehaald. Wanneer je van het ene deel naar het andere deel van de site loopt, passeer
je een souvenirsmarkt.
Mitla
onderscheidt zich van andere sites door de mozaieken. De muren van de tempels zijn gedecoreerd met stenen in een ingewikkeld
mozaiekpatroon.
Na
nog weer een paar kilometer te hebben gereden, komen we bij Yagul aan. Ook een Zapoteekse nederzetting met tempels, paleizen
en woningen. Yagul is weinig bekend en je vindt hier dan ook weinig toeristen. De site is minder goed onderhouden, maar de
ligging op een heuvel en de aanwezige bomen en cactussen maakt de site juist aantrekkelijk.
Op
de top van de heuvel heeft een fort gelegen, die de bevolking moest beschermen tegen eventuele indringers. Van het fort is
overigens weinig meer terug te vinden en moet je het vooral hebben van je inbeeldingsvermogen. Wel heb je een mooi uitzicht
op de lagergelegen ruines.
Wanneer
we Oaxaca naderen, begint het geluid bij het remmen steeds ernstigere vormen aan te nemen. Dusdanig dat we het uiteindelijk
niet meer vertrouwen. Gelukkig zit er in Oaxaca een kantoortje van Hertz. We moeten, aan het einde van de middag, onze auto
achterlaten en kunnen een paar uur later terugkomen voor een gerepareerde auto. Te voet gaan we op zoek naar een hotel. In
Oaxaca is dit overigens een goed alternatief, gezien de verkeersopstoppingen.
Tegen
zeven uur in de avond krijgen we inderdaad een gerepareerde auto terug en kunnen we naar het door ons geselecteerde hotel
rijden: hotel Fortin Plaza. Fortin Plaza ligt op een heuvelflank aan de rand van de stad. Vanuit de kamer en vanaf het terras
van het restaurant heb je een mooi uitzicht op de stad. Fortin Plaza is een net en ruim opgezet hotel, top-end, maar mist
intimiteit. Een prima prijs-kwaliteitsverhouding.
Tijdens
het eten op het terras wordt het donkerder, gaan overal de lichtjes aan en flitst de bliksem door de donkere wolkenhemel.
Het regenseizoen is begonnen, maar tot op heden hebben we nog niet echt last gehad van de regen.
